Ir. J. de Vries was als stagiaire op het kantoor van Basters komen werken en had zo kennis gemaakt met diens dochter. Zodra de student Bouwkunde zijn studie aan de T.H. in Delft had afgerond, was de associatie met zijn schoonvader een feit. (Wilma De Vries-Basters heeft vele jaren de administratie van het bureau verzorgd.)
De Vries had zich in zijn studie laten inspireren door de opvattingen van J.H. van den Broek, die pleite voor het op een nieuwe wijze vormgeven van de naoorlogse samenleving. Er moest met nieuwe technieken en materialen gewerkt worden aan de wederopbouw van Nederland. Voortborduren op oude stijlen was 'uit'.
Binnen het architectenbureau Basters & de Vries was ruimte voor deze nieuwe stroming. De twee compagnons kwamen overeen dat Basters zich met de restauraties zou bezighouden en De Vries met nieuwbouwprojecten.
Basters restaureerde kerken in Heinenoord, Ottoland, Sliedrecht en Geertruidenberg, De Vries bouwde vooral scholen (zoals het Agrarisch Opleiding Centrum aan de Groene Zoom en de Voormalige H.T.S. aan de Oranjelaan (welke intussen plaats heeft moeten maken voor het project 'de Lanen van Oranje' van het huidige bureau), maar ook kantoren (voor de A.B.N.-bank aan de Spuiboulevard en nieuwe onderkomens voor bedrijven (zoals dat voor Groeneveld aan de K. Onnesweg).
Na de dood van Basters nam De Vries ook restauraties ter hand. Aan het eind van de jaren zeventig, toen zich een nieuwe generatie architecten op het bureau had aangediend, liet hij nieuwbouw en renovatie grotendeels aan 'de jeugd' over en wijdde hij zich aan het restaureren. Het herstel van de Grote Kerk bijvoorbeeld nam hem vier jaar (van 1983 tot 1987) in beslag.
Met twee van zijn laatste projecten, school Doelesteyn aan het Steegoversloot en het Muntcomplex alias Toonkunstmuziekschool aan de Voorstraat, waar restauratie geïntegreerd werd met nieuwbouw, bereikte De Vries een mooie synthese.